من ، تنها و خسته

یاد کردم زتو و یاد ِ نبودن هایتفکر کردم به بلندای خیال ِ پوچمپر کشیدم تا توتا تمنای دلم پیش ِنگاه ِ خامتیادم آمد که دگر نیست به سر ، نام و نشانی از تورفته انگار زدیده ، نقش ِ آن رخسارتبا خود اندیشیدم ، بنگارم نقشینقشی از چشم و ابرو و لب ِ دلدارمباز اشکم لغزید ، قفس ِ تنگ ِ دلم باز گسستپر کشیدم در آسمان ِ خیالپر و بالی الکی !فام دادم به جهانبه جهانی الکی !وَه چه مسرورم از این خاموشی !و چه یاد آوری زیبایی :( از دل برود هر آنکه از دیده رود )بَه ، چه نقاشی ِ زیبایی شدنقش ِ آزادی دل !دل ِ آزاد و رها ولی از جرح و جراحت لبریز !میچکد اشک ِ شوق یا زدرد دل ِ خون می بارد ؟ + نوشته شده در سه شنبه ۱۴۰۱/۰۸/۱۷ ساعت 8:16 توسط « سعید »  |  بخوانید, ...ادامه مطلب