یاد کردم زتو و یاد ِ نبودن هایت
فکر کردم به بلندای خیال ِ پوچم
پر کشیدم تا تو
تا تمنای دلم پیش ِنگاه ِ خامت
یادم آمد که دگر نیست به سر ، نام و نشانی از تو
رفته انگار زدیده ، نقش ِ آن رخسارت
با خود اندیشیدم ، بنگارم نقشی
نقشی از چشم و ابرو و لب ِ دلدارم
باز اشکم لغزید ، قفس ِ تنگ ِ دلم باز گسست
پر کشیدم در آسمان ِ خیال
پر و بالی الکی !
فام دادم به جهان
به جهانی الکی !
وَه چه مسرورم از این خاموشی !
و چه یاد آوری زیبایی :
( از دل برود هر آنکه از دیده رود )
بَه ، چه نقاشی ِ زیبایی شد
نقش ِ آزادی دل !
دل ِ آزاد و رها ولی از جرح و جراحت لبریز !
میچکد اشک ِ شوق یا زدرد دل ِ خون می بارد ؟
برچسب : نویسنده : emanoff8 بازدید : 82