مهتاب

وقتی که همای تو به من باز بتابد

چشمان ترم گـِرد ِ حرم گیج بتابد

تنهاییم ، آوارگی ام را بسر باز بکوبد

ویران شوم و عشق ، چو مهتاب بتابد

آهی ز سر سوز دلم بر دهنم ، باز بتابد

بغضی به گلو ، اشک به رخسار بتابد

جز شور تو بر غمکده ام شور نتابد

بی تابم و مهتاب بیا تا به دلم نور بتابد