مغز خراب

باز ، صدایش آمد

آنکه رفته ، بر باد

باز ، آغوش گشود

غم این ، عشق کبود

غرق گشتم به سکوت

مات در این برهوت

ساده ، اما خالی

پوچ ، درین بی حالی

مرده ام ، بی نفسش

زنده در ، حبس غمش

رفته ، من را کشته

پنبه ام را رشته

ذهنم اینجا  ، غی کرد

روی این کاغذ سرد

باز صدایش آمد

دل من ، حال آمد

گویی این ذهن خراب

کرده تکرار سراب !